جغرافیای تبت
جغرافیای تبت شامل کوه‌های مرتفع، دریاچه‌ها و رودخانه‌هایی است که بین آسیای مرکزی، شرقی و جنوبی قرار دارند. به‌طور سنتی، منابع غربی (اروپایی و آمریکایی) تبت را در آسیای مرکزی می‌دانستند، اگرچه نقشه‌های امروزی گرایشی را به سمت در نظر گرفتن تمام چین مدرن، از جمله تبت، به عنوان بخشی از آسیای شرقی نشان می‌دهند.[۱][۲][۳] تبت را اغلب «بام جهان» می‌نامند، که شامل دشت‌هایی با ارتفاع متوسط بیش از ۴۹۵۰ متر از دریا با قله‌های ۶۰۰۰ تا ۷۵۰۰ متر از جمله کوه اورست، در مرز با نپال است.
تبت از شمال و شرق به دشت چین مرکزی، از غرب و جنوب به شبه قاره هند (لاداخ، اسپیتی و سیکیم در هند، و همچنین نپال و بوتان) محدود می‌شود. بیشتر تبت در بالای یک ساختار زمین‌شناسی به نام فلات تبت قرار دارد که شامل هیمالیا و بسیاری از بلندترین قله‌های کوه در جهان است.
منابع
[ویرایش]- ↑ "plateaus". Archived from the original on 11 January 2008. Retrieved 19 اكتبر 2023.
{{cite web}}: Check date values in:|access-date=(help) - ↑ "East Asia Region".
- ↑ "UNESCO Collection of History of Civilizations of Central Asia Volume IV". Retrieved 2009-02-19.